หลี่คัง เป็นนักจิตวิทยาจากมหาวิทยาลัยโทรอนโต และคณะวิจัย เค้าได้ทำการสำรวจและวิจัยว่าเด็กๆ กลายเป็นคนโกหกที่แนบเนียนเมื่อโตขึ้นได้อย่างไร ใช้วิธีสาธิตโดยเครื่องวิเคราะห์สเปกตรัมใกล้อินฟราเรด (near-infra-red spectroscopy) เค้าพบว่าอัตราการโกหกของเด็กขึ้นอยู่กับอายุครับ การโกหกของเด็กวัยกำลังหัดเดินคือสัญญาณว่าสมองส่วนการคิดของเด็กกำลังพัฒนา ในกลุ่มเด็กสองขวบ มี 30% เท่านั้นที่พูดโกหก เด็กสามขวบเพิ่มขึ้นมาเป็น 50% แต่พอทดสอบกับเด็กอายุ 8 ขวบ มีเปอร์เซ็นการโกหกสูงถึง 80% เด็กๆ จะโกหกเก่งขึ้นเมื่ออายุมากขึ้นด้วย เด็กสามถึงสี่ขวบจะพูดโพล่งคำตอบที่ถูกต้องออกมาโดยไม่ตระหนักว่าคำตอบนั้นจะเผยความผิดและการโกหกของตนเอง เด็กเจ็ดหรือแปดขวบจะรู้จักอำพรางการโกหกด้วยการจงใจตอบผิด หรือพยายามทำให้คำตอบนั้นดูคล้ายกับว่าเป็นการคาดเดาอย่างมีเหตุผล ทีมวิจัยของหลี่คังยังบอกอีกว่า การโกหกที่แนบเนียนขึ้นเรื่อยๆ เกิดจากพัฒนาการของสิ่งที่เรียกว่า ทฤษฎีจิต (Theory of mind) พื้นฐานของการโกหกคือทักษะการบริหารจัดการของสมองซึ่งมีความจำเป็นอย่างมากในการคิด วิเคราะห์ วางแผน และการควบคุมตนเอง แหล่งที่มา National Geog