WiT Drive 13.2 – เล่าประสบการณ์ล่องใต้ต่อ

สนใจรับอุปการะครอบครัวนกเงือก สามารถโหลด+กรอกฟอร์มจากลิงค์นี้ จากนั้นติดต่อยืนยันกับโครงการผ่านเพจ THAILAND HORNBILL PROJECT หรือโทร 02-201-5532 หรืออีเมล pilai.poo@mahidol.ac.th ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ทาง http://hornbill.or.th/th/ หากขี้เกียจปรินต์ฟอร์มออกมา ลองติดต่อโดยตรงผ่านเพจโครงการ หรือติดต่อผ่านเพจ WiTcast ให้เราช่วยจัดการให้ก็ได้นะครับ ถ้าตัดสินใจรับอุปการะนกเงือกแล้ว ฝากมาบอกพวกเราด้วยนะครับ ขอบคุณมากๆ และขอบคุณแทนนกเงือกกับชาวบ้านที่ช่วยดูแลป่าด้วยคร้าบ การประชุมรายเดือนของชาวบ้านกับนักวิจัยโครงการนกเงือก เอาล่ะ มาดูรูปประกอบทริปกันเถอะ แวะเที่ยวทางเดินชมป่าชายเลนที่อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะชุมพร อาบันสนใจพวกฝักของต้นไม้ที่ลักษณะเหมือนลูกดอก พอตกจากต้นปุ๊บ ปักฉึกลงเลน งอกต่อได้เลย เดินๆ ไป มีเจ้าถิ่นมาต้อนรับ น้องลิงน่าจะกำลังหาปูกิน เจอพี่งูด้วย https://www.youtube.com/watch?v=NpOVF5WQDJc น้ำตกปาโจ อุทยานแห่งชาติบูโด- สุไหงปาดี ตอนไปน้ำยังไม่เยอะ แต่บรรยากาศร่มรื่นมาก มีแมงมุมมาทักทายอาบันที่แขนเสื้อด้วย แมลงปอก็สีสวย ดูแฟชั่นยุค 80s มาก ไหนๆ ช่วงนี้ร่างกายก็ออกท้วม เอามาใช้สร้างความบันเทิงให้ผู้คนดีกว่า ถึงตรังแล้ว สิ่งแรกที่ทำคือต้องกินร้านข้าวต้มปริญญา หมูสามชั้นทอดเกลือในตำนาน!! โอ้วว ฟินนน รุ่งขึ้นมาจัดมื้อเที่ยงที่ร้านสิริบรรณ บ้านเก่าอันคุ้นเคย กินกับน้าอั้น (ผู้มีพระคุณช่วยจัดหายาแก้ท้องเสียให้ผม) และลูกพี่ลูกน้องชื่อวิน (ผู้เอื้อเฟื้อที่พัก ณ โรงแรมเรือรัษฎา) แวะเยี่ยมยายบรรณ หนึ่งในยายที่เลี้ยงดูผมมาตั้งแต่เด็ก กิจกรรมหนึ่งที่มาตรังแล้วทำเป็นประจำคือเปิดดูรูปเก่า ท่านนี้คือยายอีกคนนึงชื่อยายทวด เป็นแม่ของยายบรรณอีกที ของเล่นสุดรักชิ้นนึงคือเครื่องอัดเสียง น่าจะพ่อแม่ซื้อมาฝาก จำไม่ได้แล้วว่าอัดอะไรไว้บ้าง แต่อาจจะเป็น podcast รายการแรกในชีวิต เที่ยวบ่อน้ำร้อนอ.กันตัง ในบรรยากาศฝนปรอย ทิวทัศน์เป็นป่าดิบฝน ผสมกับพืชพันธุ์แปลกๆ อาบันเพลิดเพลินกับการแช่ขานั่งวาดรูป เป็นที่ที่แทบจะมีแต่ชาวบ้านแถวนั้นล้วนๆ ไม่มีนักท่องเที่ยวเลย ทริปขากลับ แวะงานเกษตรแฟร์ที่สุราษฎร์ อาบันฟินกับการเห็นเมฆนม ด้วยโชคชะตาพลิกผัน คืนสุดท้ายเลยได้พักที่วิลล่าตากอากาศสุดหรู ซึ่งเกินงบไปมาก กินให้คุ้ม ถึงแล้ว หาดทุ่งวัวแล่น เจ๊จะพกกล้องกี่ตัวเนี่ย มาถึงตอนเที่ยง ไม่มีกิจกรรมทำริมหาดเลย เต้นดีกว่า ลูซี่: พ่อกลับบ้านช้าจัง...