🌕🌗🌑uouu:🌑🌓🌕 (@4FrbE3) over 2 years

นานแล้วนะ ที่ไม่ได้เข้าแอพ

🌸Sakura🌸 (@4m69B3) almost 3 years

ทำต่อไป อย่าท้อนะคะ เพราะนั่นคือความสุขของคุณ

🌸Sakura🌸 (@4m69B3) almost 3 years

คนที่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก โคตรอิจฉาเลยค่ะ

Rosaa_ (@Rosaa) almost 3 years

เราทำงานที่เรารักได้​ แต่เราต้องหางานอื่นเพิ่มในยุคนีั​ #โถ่ชีวิต​นักดนตรี​

นักเดินทางเล่าเรื่อง (@kanisp) almost 3 years

พอเริ่มเล่นได้แล้ว เวลาเพื่อนๆตั้งวงที่ โรงเรียนกันอีกผมก็ไปนั่งฟัง ใช้วิธี “ครูพักลักจำ” แต่เขินอายทุกครั้งที่ต้องจับมันเล่นต่อหน้าเพื่อนๆ ผมเชื่อว่าทุกคนก็คงเคยเป็นเวลาเล่นต่อหน้าคนที่เล่นเก่งๆ จริงมะ...? หลังจากนั้นการนำความชอบมาผูกกับเรื่องราวสนุกๆที่คิดเล่นๆจากการชักชวนของเพื่อนๆในมหาลัยช่วงเวลาของความสนุกสุดเหวี่ยงก็คือ “ เฮ้ย!! เมิงสนใจเข้าชมรมดนตรีสากลป่ะ?” ด้วยความที่ผมเป็นคนขี้อาย เลยเสือกไปลงสมัครชมรมค่ายอาสา เพราะตอนนั้นก็คิดอยากไปเที่ยว อยากทำอะไรช่วยเหลือสังคม รู้สึกตัวเองไม่ค่อยทำดีเอาซะเลย ใช่ครับ....การทำงานค่ายอาสา มันได้นำความสามารถไปนั่งเปิดหมวกเพื่อเรี่ยไรเงินบุญนำไปส่งต่อแก่ผู้ยากไร้ในถิ่นทุรกันดาร โอเคๆๆ ช้ามไปต่อในช่วงลงสนามจริง คือ ลงร้านจริง มีคนฟังจริง มีเวทีจริง ไม่มีคำว่าผิดแล้วให้แก้ไขได้ผิดคืองานจบ ตอนเล่นเปิดหมวกเล่นผิดก็แค่เล่นใหม่ แต่ลงร้านจริงเล่นผิดคือ ร้านปฏิเสธ ไม่รับเราเล่นร้าน ซึ่งมันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ จากที่เข้าใจเสมอว่า เราเล่นกีต้าร์มานานพอได้มาลงสนามจริงๆคือเป็นเด็กทารกไปเลย โดนร้านว่า “น้อง....ถ้าเล่นแบบนี้อย่ามาเล่นดีกว่า” คนในร้านเขียนข้อความส่งมา “ เล่น..(ตัวเงินตัวทอง) อะไรวะ “ แบบแต่ละคำแต่ละข้อความแมร่งมันช่างบาดใจ จนน้ำตาตกในจริงๆ ความท้อประดังเข้ามา เหมือนกบในกะลาเพิ่งได้ออกมาโลกกว้าง ผมเริ่มไปนั่งฟังร้านอื่นๆ ใช้วิชาเดิมคือ “ครูพักลักจำ” ทำใจอยู่ช่วงเวลาหนึ่ง จนไปเจอกับผู้ใหญ่ใจดีที่ยอมรับให้เด็กน้อยคนนี้ได้เริ่มเส้นทางของการคำนิยามที่ผมใช้เรียกตัวเองมาจนถึงทุกวันนี้ว่า “ นักสร้างเสียงดนตรีแห่งความสุข” ทำไมไม่เรียกตัวเองว่านักดนตรีล่ะ ? ....เรื่องมันยาวอีกแล้ว 555+ จะฟังต่อมั้ยครับ? ติดตามผมสิ ^ ^ แล้วคุณล่ะ กีต้าร์เข้ามาเกี่ยวข้องกับชีวิตคุณรึป่าวครับ ^ ^ ............................สวัสดี.......นักเดินทางเล่าเรื่อง.22062564